İŞTE AŞK BU OLMALI (SonSuZLuK)

Konu: İŞTE AŞK BU OLMALI (SonSuZLuK) Paz Ara. 07, 2008 12:42 pm

Akşam melteminin, ruhumdaki sıcaklığı üflediği engin denizler düştü hayâlime...
Sonsuzluk kadar uzak, umutlarım kadar mavi ve sevdam kadar berrak!
Yüreğimi seyrediyorum dolunayın dupduru sulara yayılan yakamozlarında...
İçimde kopan fırtınalar sakin sulara aksediyor sanki.
Bembeyaz köpüklerle yüreğimin kıyısına çarpan her dalga; içimde tomurcuklanmaya hazırlanan nefret fidanlarını söküyor tek tek!...
Ve kökünden kopardığı her fidanın yerinde kan kırmızısı aşk gülleri açılıyor tane tane...
Sonsuzluk kadar uzak; şu ân kadar yakın berrak suların rengi kan kırmızısı sevdâya dönüyor usulca!
Her bir damla, bir gül olup açılıyor önümde; kan kırmızısı sevdâ gülleriyle doluyor sonsuzluk denizi...
Dolunay gülümsüyor...
Deniz gülümsüyor...
“İşte!” diyorum, “ İşte AŞK; bu olmalı!...
AŞK; böyle yaşanmalı!...”
Sonsuzluk denizinin kan kırmızısı gülleri gülümsüyor...
Uzanıp bir gül alıyorum denizden.
Güvercin kanadı gibi yumuşak ve bir ilkbahar gibi taze yapraklarını okşuyorum tek tek...
Sonra, yavaşça içime çekiyorum kokusunu...
Başım dönüyor sanki! Benimle birlikte her şey dönüyor!
Ve...
Yüreğimde kan kırmızısı sevdâ gülleri açıyor...
Yüreğim gülümsüyor...
Güller gülümsüyor...
“İşte! AŞK; bu olmalı!!!” diyorum